این نامه در شرایطی منتشر می‌شود که ۲۴درصد جمعیت کشور طبق اعلام وزارت بهداشت از یک اختلال روحی و روانی رنج می‌برند. در نامه آمده است: «این روزها کمبود داروهای روانپزشکی به دغدغه‌ای جدی برای بیماران، خانواده‌ها و روانپزشکان تبدیل شده است. متأسفانه داروهای پرکاربرد تولید داخلی چون فلوکستین که در درمان اختلالاتی چون افسردگی، اختلالات اضطرابی و وسواس کاربرد دارد در بازار وجود ندارد، و داروی مهمی همانند کربنات لیتیوم که دارویی اصلی در درمان اختلال دوقطبی است هم بسیار کمیاب شده.
بماند که دارویی چون متیل فنیدیت یا همان ریتالین که داروی درمان اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه کودکان و نوجوانان است ماه‌هاست کمیاب شده؛ کمبودی که منجر به نامه‌نگاری ریاست محترم انجمن علمی روانپزشکان ایران با ریاست سازمان غذا و داروی کشور شده است. به این فهرست می‌شود داروهای دیگری را هم افزود و البته نکته‌ای دیگر هم وجود دارد و آن، این است که کمبود دارو، داروخانه‌ها و مراکز را وادار به سهمیه‌بندی داروها کرده است.
اختلالات روانپزشکی معمولا به درمان درازمدت نیاز دارد و مثلا دست‌کم هر بیماری که لیتیوم مصرف می‌کند به ۳عدد قرص در روز نیاز دارد. در نتیجه وقتی دارو به تعداد حداکثر ۵۰عدد در یک نسخه تجویز می‌شود، بیماری که هر ۲ یا ۳ماه یک‌بار معمولا مراجعه می‌کند ناچار است هر ۱۵روز یک‌بار جهت تهیه دارو و ویزیت سراغ پزشک خود را بگیرد. و این یعنی افزایش رنج و سرگردانی بیماران و خانواده‌ها. »
در بخش دیگری از این نامه با اشاره به اینکه باید به اثر پیشگیری‌کننده از خودکشی لیتیوم به شکل ویژه اشاره کنیم که جایگزین‌پذیر نیست، نوشته شده: «نکته بعدی آن است که رسیدن به رژیم دارویی مطلوب برای یک بیماری چون اختلال دوقطبی، یا وسواس معمولا نیاز به آزمون و خطا دارد، و تبدیل دارویی همانند فلوکستین یا لیتیوم‌کربنات به دارویی دیگر می‌تواند باعث عود یا کاهش اثربخشی درمان شود، داروهایی چون ریتالین هم بدیل مناسبی ندارند. متأسفانه اخبار نگران‌کننده‌ای از گسترش فهرست کمبودها به گوش می‌رسد؛
کمبودهایی مثل شربت فلوکستین، کپسول نالتراکسون، قرص فلوفنازین، قرص بوسپیرون، و... ضمنا متأسفانه باید به کیفیت ضعیف برخی داروهای تولید داخل نیز اشاره شود. از سویی کاهش یا احتمال کمبود دارو برای هر بیمار یا خانواده بیمار یک استرس فوق‌العاده آزاردهنده و مضر است، حتی در بیماران روانپزشکی که استرس به‌عنوان یک عامل مهم عود به‌حساب می‌آید می‌تواند اثری مخرب‌تر ایفا کند. »
همچنین این پزشکان و روانشناسان خطاب به وزیر بهداشت نوشته‌اند: «ما نگران بیمارانمان هستیم. مستحضرید کمبود دارو را بی‌تردید می‌توان یک مسئله راهبردی دانست. چون سلامت، عنصری کلیدی در ساحت اجتماعی است و تأمین آن امری حاکمیتی. دولت نباید از کنار کمبود داروها به‌سادگی عبور کند. دارو و غذا با امنیت جامعه گره خورده، و حکومت باید آن را با عزمی جدی و فرادستگاهی مورد پیگرد قرار دهد؛ به‌ویژه که بنا به برخی اخبار برخی کمبودها ناشی از بی‌تدبیری و یا فساد است، از این‌رو اقدام جدی‌تری را می‌طلبد. »
نظر شما